zaterdag 3 december 2016

Complex 42



Een wijkje van 42 woningen  in Amsterdam Noord, opgeleverd in het najaar van 1967.
33 Woningen met dezelfde straatnaam; het achterste (of voorste) blokje van negen woningen om onbegrijpelijke reden met een andere naam. In iedere vijfkamerwoning een gezin met minimaal vier kinderen, want de woningbouwvereniging en haar leden waren katholiek. De huur bedroeg 132,30 exclusief servicekosten.
Een kinderrijke buurt, waar iedereen dezelfde start had.
Waar de kinderen naar dezelfde lagere en middelbare school gingen, naar dezelfde sportverenigingen, naar dezelfde scouting.
Waar ouders en kinderen op zaterdagavond naar dezelfde kerk gingen.
Waar de moeders niet of nauwelijks buitenshuis werkten, waar het eten op tafel stond als de vaders thuiskwamen van hun werk.
Waar de  kinderen buiten speelden. Blikkietrap, rolschaatsen, touwtje springen of in de winter glijden op een meterslange kogelharde ijsbaan die we maakten in de sneeuw op de rijweg. Kaatsenballen tegen de zijmuur van nummer 14. Of voetballen tegen hetzelfde muurtje, maar dat vond meneer B. niet zo fijn. Een tennistoernooi op het grasveldje. De geïmproviseerde bibliotheek bij het buurmeisje van nummer 5. Spelen met de barbies, die ik zelf niet had, bij nummer 8. Op de stoep voor de deur in het opblaasbadje met buurmeisje M.. 's Zomers in de rubberboot de sloot op, waar we 's winters schaatsten. Griezelen in de bosjes bij het grind. Stiekem door het hek kruipen van de begraafplaats bij het witte kerkje, waar we vanuit ons slaapkamerraam op uitkeken.


De vaders en moeders vierden carnaval met elkaar. Verkleed als Arabische oliesjeiks, wielrenners, kabouters of Hare Krishna's en onder het genot van een drankje of twee hadden ze de grootste lol, terwijl de kleinste kinderen sliepen en de oudere broertjes en zusjes oppasten. Later werden het kaartavondjes op de zaterdag.
Mevrouw L., die direct naast ons woonde, noemde ons blokje steevast het Vuurdoornlaantje. Naast diverse voordeuren stond een pyracantha met felrode bessen. In 1988 won de straat de titel 'Mooiste straat van Midden-Noord'.
En toen werden de mensen ouder. Kinderen vlogen uit, er kwamen kleinkinderen die met opa of oma op dezelfde grasveldjes voetbalden. Of koppeltjeduikelden op hetzelfde klimrek als hun ouders hadden gedaan. Toen er in de wijk een nieuw complex met seniorenwoningen werd opgeleverd verhuisde een grote groep bewoners daar naartoe. Er kwamen nieuwe buren, soms met een heel andere geschiedenis of uit een heel ander werelddeel. Iedereen werd verwelkomd en opgenomen.
Van de oorspronkelijke bewoners verwisselden steeds meer mensen het tijdelijke voor het eeuwige.
Nu woont er vrijwel niemand meer van de eerste lichting. De straat gaat echter nooit uit ons hart.
Volgend jaar bestaat het complex vijftig jaar. De reünie is al gepland.


Zus M. zal er niet meer bij zijn. Wij namen in april van dit jaar afscheid van haar in het witte kerkje.









9 opmerkingen:

  1. Dank je wel voor deze beschrijving van mijn jeugd. Vanuit nr.4 ben ik daar opgegroeid. Samen met mijn lieve ouders en zussen. In deze veilige straat en heerlijke buurt heb ik mooie jeugd gehad met veel vriendinnen en vriendjes. Jouw beschrijving bracht me terug naar die tijd. Ik realiseer me weer heel goed wat een geluk ik heb gehad daar te mogen opgroeien.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel, Josee. Wat een bofkonten zijn wij, hè!

      Verwijderen
    2. Dat zijn we echt! Een geweldig mooie basis voor de rest van ons leven.

      Verwijderen
  2. Wat mooi beschreven! Ik wad 12 toen we gingen verhuizen naar "de Pinas" en heb als tiener heel veel mooie herinneringen aan deze straat! Het is niet voor niets dat de reünie in de planning is! Dank je wel Gabrielle!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel, Jeannie. Ik zal me gauw aanmelden voor de reünie hoor! Even inventariseren wie er meegaan.

      Verwijderen
  3. Erg leuke en herkenbare omschrijving van onze jeugd. Kan het kloppen dat de tekening een weergave is van een foto met Petra en Gabriele in het badje? Goede kans dat ik dan de bebrilde jongen in de deuropening ben

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ha Peter, ja, jij staat inderdaad in de deuropening van nummer 9. Ik zit daar met Margot Brouwer in het badje :-). Het lijkt me erg leuk elkaar volgend jaar te spreken op de reünie!

      Verwijderen
  4. Hoi Gabriëlle!
    Wat een fijn weerzien was het vandaag! Erg blij dat ik al die gezichten weer vers in mijn hoofd heb en wat hebben we gelachen. Ongelooflijk.
    ps ik heb je gelijk opgezocht en aangewezen in de gids hoor! >30 jaar lid en nooit geweten ;-)
    Liefs
    Tom(mie)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ha Tommie,

      Ja wat was het leuk hè?! Weer een mooie herinnering erbij. En dank voor je jarenlange lidmaatschap, daar moeten we het van hebben😄.
      Tot de volgende reünie!

      Verwijderen